Çemberlitaş'tan Helena'ya / BALKON KONUŞMASI Roman'ından
Blog Kategorileri
Çemberlitaş'tan Helena'ya / BALKON KONUŞMASI Roman'ından
Ah Helena,
Buğulu gözlerle bakışını
İçimi ısıtan dokunuşunu unutamadığım kadın, Azizem.
Geri geleceğim demiştin.
Yüreğim sana emanet, dayan demiştin.
Ant olsun ki; rüzgâra, kavurucu güneşe, yağmura, şimşeğe, depreme
hatta zamana dayandım.
Ant olsun ki; sırrını sırrım, emanetini canım bildim.
İnsanlar, mevsimler, tabiat değişti.
Hiçbir şey senin beni bıraktığın günle aynı kalmadı.
Ama ant olsun ki bekledim.
Gelişini, nur saçan yüzünü bir kez daha görmeyi, emanetini teslim etmeyi bekledim.
Buraya kadarmış Azizem.
Vuslat yokmuş bize.
Utançların en büyüğü yazılmış kaderime.
Azizesinin emanetine sahip çıkamayan iri ve soğuk bedenime lanet olsun.
Emanetini benden çalan zebaniye lanet olsun.
BALKON KONUŞMASI / Aydan Öğretmen